ثائر

راستی مگر در غرب زن اسیر است ؟ یا اسیر زن است ؟ یا زن اسیر غرب است ؟ یا غرب اسیر زن گردیده است ؟ وه که این جمله را هر طور جابجا کنید در معنای آن تغییری حاصل نمی شود

 در غرب وحشی گرفته تا غرب به ظاهر متمدن که به مدد مدرنیته کذایی خود را در حصری به نام لیبرالیسم محبوس ساخته اسیری می زید که که تا خرخره غرق در سیاهچالی بنام فمنیست فرو رفته و از آن گوهر ناب که مظهر جمال و همه آنچه زیبایی خدا بر روی زمین است فراری گشته و چشم و گوش بسته در پی جلال کذایی در تعفن بسان قورباغه های فاضلاب های لندن غور می کند و نمی دانم چرا این حماقت چنان است که در این سیاهچاله های متعفن چنان غرق غرور هستند که انگار عصای قارون بلعیده اند و یا مانند زرافه چنان در طلب روزی بهتر سر دراز کرده اند که گردنشان هم از آن قبیله افریقایی هم بلندتر شده اما حیوان نجیبی به نام زرافه کجا و شعارهای بی خاصیت در حمایت زن درغرب کجا ! جغد های نظام سلطه که چشمانشان به دیدن نور حساسیت ویژه ای دارد تنها در ظلمت الحاد لیبرالیسم بوده که محفلی برای خود علم کرده اند و در این زندان به ظاهر شیک خود را بجای طوطی جا زده اند و به وعظ آنچه که الهام ابلیس است پرداخته اند که اگر باور نداری می تونی به برکت حضور این شبکه جهانی اینترنت میزان سقط جنین در مدارس ابتدایی همین جزیره انگلوساکسون را  رصد کنی تا باورت شود که همه کورمال کورمال جغد را به جای طوطی باور کرده اند .

ادامه مطلب...

در مدینه که باشی در بیرون حرم تا چشم کار می کند مغازه و فروشگاه هست که بتواند زائران را خجالت زده خود کند و حالا در این چند روزه که با هزار اشک و انابه به درگاه الهی به این سفر مشرف شده اند بتوانند به همه سر بزنند.

باز در این میان هستند کسانیکه فرصت را از دست نداده و خواب و خوراک را به خود حرام کرده اند و طواف همه فروشگاه های عام و خاص مدینه را نصیب خود کرده اند و به رسم وفا ، به هر هموطن که می رسند نشانی فروشگاه های آنتیک و برند و تخفیف را مانند رادیو پیام خودمان اعلام می کنند و بر رکوع خود چنان می افزایند که هرچه جنس بونجول چینی و غیر چینی است در پاچه ایشان فرو می رود که چه ؟

باید حمالی اهل خانه و حرم را کرد که اگر نشود این چه می شود که نگو و نپرس!

  ادامه مطلب...

 اجَعلْتُمْ سِقایَةَ الحاجِّ وَ عِمارَةَ المَسْجِدِ الحَرامِ کَمَنْ امَنَ بِاللَّهِ وَالْیَوْمِ الآخِرِ وَ جاهَدَ فى‏ سَبیلِ اللَّهِ لا یَسْتَووُنَ عِنْدَ اللَّهِ وَ اللَّهُ لا یَهْدِى القَوْمَ الظّالِمینَ.   سوره توبه، آیه 19

دستانم ، چشمانم اصلا همه عالم دخیل این آستانند .

سر بر حصار جلوی درب گذاشته ام و بغض، دروازه گلویم را بسته و فریادم را فقط معتکفین در دلم می شنوند و برای همین است که از آن ساعتی که برگشته ام در دلم طوفانی برپا شده است که بارش اشکانم را از آسمان چشمانم برای گونه هایم سوغاتی سفر آورده است.

به دیوار خیره شده ام و نگاه حسرت بارم اینبار به مورچه ایی است که دیوار را بالا می رود و از میان کاشی ها می گذرد و به دم در که می رسد می ایستد با خودم می گویم که دارد اذن دخول می خواهد و بعد به داخل وارد می شود و من هاج و واج به مور نگاه می کنم که عاشقانه در خانه گم می شود.

آرام آرام شروع می کنم به صدا کردن : آمده زینب به دنیا ، فاطمه عیدی بده ... تکرار می کنم و اوج می گیرم تا عرش ، کم کم دستانم دارد به بالا می آید که بغضم می گیرد ، یادم می رود که صاحب خانه در بستر بیماری است و تنها پرستار مادر، زینب خردسالی است که باید از همین حالا بزرگ باشد ، اصلا این خاندان از نوزادشان تا بزرگشان همه و همه بزرگند و کریم و من گدای این خانه هستم.

  بغضم را فرو می خورم و در دل می گویم که ای مادر ، خدا دعای بیمار را زود استجاب می کند تو هم دعای مارا آمین بگو . صدایم را بلند می کنم و می گویم که در این خانه امشب همه عیدی می گبرند و ای خانم عیدی ما را پیروزی مسلمانان بحرین بر کفار بنی خلیفه و بنی سعود قرار بده ؛ خدایا ریشه آل سعود را خشک کن.که یکباره همه گفتند الهی امین.

من در بین الحرمین مدینه هستم ولی دلم در قطیف است و احصاء ، امشب در انتظار فردا هستم که چه خواهدشد ، آیا آن مضطر آل محمد فردا رخ عیان خواهد نمود ، یا آنکه باز در حسرت نگارش می سوزیم

اه خسته شده ام از این واژه های تکراری ، آه از این غصه های تکراری نمی دانم که آیا مولای تنهای ما انتظار چشم های ما را می خواهد یا گام های استوار و تاول زده در راه رسیدن به فرج را می خواهد ، می دانم ولی انگار باورم نیسست که اگر باورم بود الان آرام نمی نشستم و در بین الحرمین فقط دعا کنم که ای خدای بزرگ مولای ما را برسان .

در این چند روزی که در جوار پیامبر رحمت بوده ام ، ذهنم را تنها یک فرمایش آن منیر عالمتاب پر کرده است که من الصبح و لم یهتم به امور المسلمین فلیس بامسلم برای من که در سر سودای نهضت جهانی اسلام می پرورانم همین بس که این کلید را بر تمام درهای توجیه بزنم و همه را قفل کنم و بر خائنین حرم الهی ذوالفقار تفکر خمینی را فرود آوریم  

امروز را، روز خشم در عربستان نامیده اند و شاید روزی باشد که اشداء علی الکفار در آن واقع گردد. نمی دانم هرچه اراده حق باشد همان می شود و یقیین دارم که جهان از آن حزب الله است . حزبی که تندبادهای حوادث آنان را از چرخه ابتلائات نمی هراساند و خیل دشمنان آنان را از مقاومت علیه ظالمین باز نمی دارند .

ای جبار و یا قهار ما را در نصرت دین خود یاری فرما.

چشمانم به ویزور دوربین گره خورده و نمی خواهد جز آنچه که در این قاب می بیند را با هزار قاب آنسوی دریچه لنز عوض کند.

سالها از انس من و ویزور دوربین می گذرد و در این سالهای پر مشغله چیزهایی دیده ام که جز اهل راز را نمی توان از آن معنا آگاه کرد.

چیزی که در این سال ها از استادم یاد گرفته ام اینست که جز با وضو به این ماشین دست نزنی و نگاه خود را از دریچه دل که آنهم می بایست غرق در انوار الهی شده باشد به قاب نمایشگر بدوزی .آنوقت چیزی در این قاب می بینی که دیگران از دیدن آن عاجرند و تو عاجز در بیان کلام می شوی و تنها اگر اخلاص در عملت متبلور باشد می توانی به حکم رسولان از سرچشمه حکمت برای آدمیان سوغاتی سفرت را برای چندی میزبان چشمان منتظران عدالت گردانی.

ادامه مطلب...

پیرمرد نگاهی عمیق بهم انداخت و پرسید چی شده آنقدر مشتاق این کتاب شده ایی ؟

من که باورم نمی شد کتاب را پیدا کرده باشم عرق روی صورتم را با گوشه آستینم پاک کردم وبا زبان دست و پا شکسته ایی گفتم که می خواهم برای جهاد با دشمنان دین خدا به فلسطین بروم.

پیرمرد کتاب فروش ،زل زده به چهره افتاب زده من نگاه می کرد و پرسید که از کجایی؟

کفتم از ایران

از جا بلند شد و با کلامی محکم گفت: تا چند وقت دیگر امریکا به کشور شما حمله خواهد کرد و ما هم برای دفاع از اسلام ناب به شما می پیوندیم.

سالها از آن دیدار درمدینه می گذرد و امروز ماییم و باز همان پیرمرد فرتوت که هشت سال پیرتر شده ، با خودم گفتم دیدی پیرمرد، آمریکا که نتوانست در این سالهای سخت تحریم غلطی بکند ولی امروز ماییم جنایات خائنین به حرمین الشریف در یمن و بحرین.
حالا ما آمده ایم که قبله را از شر شیطان پاکیزه نماییم و رجس آل سعود را از شهر پیامبر بزداییم ؛تا محل فرود ملائک را با گام های آخرین حجت خدا زینت داده شود و جهان به عطر مسیحایی مولایمان حیات دوباره یابد. انشالله

وارد هتل که می شوم صدای اذان بلند شده و دیوانه وار چمدان را سپرده ، نسپرده خودم را در آغوش رحمتش می اندازم و هروله کنان به سمت گنبد خضرا روانه می شوم .از آخرین بار دلم همیشه دلتنگ آغوش پر مهرش است نسیم عطر محمدی که به جانم می خورد دیگر پایم را در زمین نمی بینم و دو بال پیدا کرده ام از جنس اشک و توسل که دوست دارد در جنت البقیع فرزندان رسول رحمت طواف دردانه های دخت رحمت للعالمین نماید.

نماز که تمام می شود در شلوغی حرم گم می شوم تا در کنارش پیدا کنم هر آنچه که تا کنون گم کرده بودم . اینبار هم به رسم ادب از باب جبرائیل وارد می شوم ، السلام علیکم یا اهل البیت النبوه و...اشک در چشمانم حلقه می بندد و نگاهم به گوشه سمت راست خیره می شود که پنجره فولاد همه انبیاء و اولیا خاص الهی است و اینجا خانه مادر آبها ، فاطمه زهرا سلام الله علیه و آله است .

دریای طوفان زده دلم که به نگاهش آرام می شود با نهیب دزدان دریایی آل سعود تکانی می خورد و باز در آغوش بی انتهایش باز آرام می گردد و آرام آرام می روم به سوی بین الحرمین.   

مولای من ،مولای آبها تو را به این نام می خوانم که تو مولای انسانهای زلالی ، ادمهایی از جنس آب و باز هم آب
تو را فرزند بانوی آب می خوانندآنانکه عرش خدا را بر آب می بینند و آب قصه حدیث کربلاست که اگر گوش شنوا داشته باشی از صدای آب ، صدای روضه ماه منیر بنی هاشمیان می شنوی.

مولای آبها ، چشمانم غرق در آب است و راه پر از آب ، با خود پرسیدم آیا می شد آب را آه بود و صدای شیعیان علی بن ابیطالب را در گوشه ایی آنسو تر از مرزهای جغرافیایی ما را روضه می کرد و هاتفی گفت که آب ،آه ، آب ، آه  و دیگر هیچ

مولای مهربانی چه می شود پرده غیبت از رخ دنیا کشیده شود و آن نسیم بهاری ازعطر وجودتتان ،کویر دلتنگی هامان را به دشت انس و مودت تبدیل نماید.
مولای ما ،فرزندان معنوی جد بزرگوار شما در کربلای منامه به دست امویان خلیفه سلاخی می شوند و هیهات برما که نشسته ایم و دست بر دست گذاشته ایم و خون دل می خوریم،
مولای بی قرار ما ، از خود برایتان می گویم که طاقتمان تنگ ،بغضمان درگلو ،چشمانمان پر خون، آماده نبردیم . سالیان درازی است که سر به سودایتان داده ایم و سر در کف خیار ، که چون اراده آن وجود ببینیم سرهایمان به شوق به پرواز درآید.
مولای امن یجب ، دعا کن ،دعا کن که پرده غیبت کنارکشیده شود ، تا حکومت حق برپا گردد.
مولای گریه های تنهایی، دعاکن که ماهم ملازم رکابتان باشیم