ثائر

این روزها جشنواره فیلم انقلاب با عنوان دومین جشنواره فیلم عمار،دوکوهه ای را برای رزمندگان رسانه ی حزب الله در قلب تهران ایجاد کرده که فضایش با تمامی جشنواره های روشنفکری که همه از روی نفهمیدن سر تکان می دهند و به به و چه چه می کنند متفاوت است . این جشنواره که فرزندان معنوی ولایت ،آخرین ساخته های خود را به معرض نمایش در آورده اند نه سوار شدن بر خرس سیاه و عکس یادگاری با سیمرغ طلایی  هدف است و نه شهوت مصاحبه های شهوت انگیز در مجلات کذایی .اینجا همه برای رضای خدا آمده اند و برای نشاندن خنده بر لبان مبارک ولی امرشان حضور دارند.

اینجا بسان آن رزمنده که همه از آمدن به جبهه  منعش می کردند و جواب او که می گفت من اگه کاری نمی توانم بکنم می توانم که جلوی تیرو ترکش را بگیرم که تن دیگر رزمنده ها را به درد جراحت مبتلا نسازد نسبتی مستقیم دارد. جشنواره عمار محل هیاهوی آنانکه با انقلاب عهدی ندارند نیست اینجا دوکوهه اصحاب آخرالزمانی امام عشق است که کمی دیرتر از کاروان شهداء پا به عرصه دنیا نهاده اند و دست بر دست نگذاشته اند و در جبهه ای از همان جنس بر ظلمت طاغوت می تازند تا طلیعه فجر را با آواز مرغ سحری بر تشنگان نور بشارت دهند.اینجا دوکوهه عمارهاست.

شاید عمارها در ابتدای راه باشند ، اما ایمانی که آنها را در این راه همراه است و تکنیکی که بر خرق آن کوشیده اند تا کلامی از فرهنگ انقلاب اسلامی را بر صفحه نمایش سوار نمایند مصداق کم فئه قلیله غلبت فئه کثیره باذن الله خواهند بود تا در جغرافیای مخاطب رسانه تمام مکر جعبه جادو را با زبان فطرت بر همگان افشاء نماید و تشنگان حقیقت را بر صدق هنر انقلاب بشارت دهد. انشالله

     ستاره ها که به آسمان شب رسیدند دیگر خبری ازخورشید نبود همه از هم ، از خورشید می پرسیدند که ماه در آسمان شب ظاهر شد تا مردمان رنگ خورشید را از یاد نبرند!

زمان می گذشت و هرچه شب به درازا می رسید مردمان بیشتری به خواب می رفتند و تنها ستاره ها بودند که در طواف ماه محرم شده ، سوسو می زدند و در تعزیه خورشید ناله می زدند و هر از چند گاه آنانکه تاب فراق بر جانشان گران می آمد بر مرکب شهاب سوار می شدند و به دیار خورشید می رفتند ؛ آخر ،خورشید قصه ما از نامرادی مردمان چهره نهان کرده بود و منتظر بود تا زمین را بذر رحمت بکارند تا با ورودش همه خاک غرق رحمت شود و...

قصه خورشید را ماه بارها برای ستاره هایش نقل کرده بود حتی زمانی که ابرهای سیاه مانع نورافشانی ماه می شد . ماه روضه هجران می خواند و از بغض ستاره ها اشکی بر گونهایشان سرازیر می شد تا از خیسی آن زمین تطهیر شود داستان آمدن خورشید شوقی در آسمان برپا کرده بود که همه ستاره ها عاشقش شده بودند  همه دست بر دعا برداشتند و طلب خورشید کردند و آنچنان خالصانه بود که  به هنگام از سحرستاره ها هیچ نماند.

روز وقتی که مردمان خفته از خواب بیدار شدند دیگر اثری از ستاره ها در آسمان پیدا نبود؛ همه در خورشید ذوب شده بودند و تنها کسانی که به استقبال خورشید رفته بودند ماجرای عاشقی ستاره ها را دانستند.

26 سال بعد از اجلاس اورشلیم بی بی سی فارسی فیلمی مستند درباره رهبری انقلاب ایران ساخت تا شاید بتواند حرف زمین مانده فوکویاما را عینیت ببخشد.

فیلمی که در آن رهبری ایران به عنوان رهبری با زکاوت ، مدیر و مقتدر معرفی می شود.

شاید دوستانی که در این چند هفته اخیر این فیلم را دیده باشند در حیرت این هستند که چرا بی بی سی در خصوص رهبری ایران  چنین فیلمی می سازد ؟

فوکویاما در اجلاس اورشلیم در جایی می گوید : شیعه پرنده ای است که افق پروازش خیلی بالاتر از تیرهای ماست پرنده ایی است که دو بال دارد یک بال سبز و یک بال سرخ .بال سبز همان مهدویت و عدالت خواهی اوست و بال سرخ شیعه شهادت طلبی اوست که ریشه در کربلا دارد...این پرنده زرهی بنام ولایت بر تن دارد. برای پیروزی بر یک ملت باید میل و ذائقه مردم را تغییر داد ...اگر توانستید ولایت فقیه را بزنید بلافاصله پرنده شیعه افت می کند و سقف پروازش کاهش می یابد و تیرهای شما به راحتی به او می خورد

  ادامه مطلب...

شرقی‌ترین کشور شاخ آفریقا با جمعیتی حدود 10 میلیون نفر که 99 درصد آنان مسلمان شافعی هستند، گرچه از سال 1339 اعلام استقلال کرد، اما با کودتای نظامی "محمد زیادباره" ژنرال نیروهای مسلح، در سال 1338 و همچنین فرار وی در سال 1370 و سپس حاکمیت نیروهای "ائتلاف تحکیم‌ صلح و مبارزه با تروریسم" یا کنگره متحد سومالی با حمایت کشورهای غربی از جمله آمریکا از میان فرماندهان محلی روبرو شد  . 

اهمیت استراتژیک این منطقه آبی به سبب وجود جزیره‌های متعدد و همچنین همجواری با تنگه باب‌المندب،‌ بیش از پیش قابل توجه است  . سومالی از طریق این آبها علاوه بر اتصال قاره‌های آفریقا و آسیا به یکدیگر، به کشور   "جیبوتی" همسایه شمالی خود راه دارد که محل استقرار پایگاه نظامی آمریکاست  .

ادامه مطلب...

رهبرم سید است ، نامش علی است، شهرتش خامنه ایی ، از تبار سبز پوشان و از سلاله سرخ پوشان او سپه سالار مولا است ؛ او عاشق است و ولی من است.فرزند روح الله است و از نسل رسول الله ، جامانده از قافله شهداء ، او جانباز است ، قامتش همچون سرو و دلش همچون دال، سینه اش طوفانی اما مأمن عشق است ، او عاشق است ، عاشق شهادت ، او یک پاسدار است؛ پاسدار انقلاب از شرق تا غرب ، از شمال تا جنوب تا بیکرانه ها او جان من است و من فدایی او

پیرزن غرق در احساس بود ، جلو رفتم سلام کردم . با لهجه سبزواری غلیظ گفت: علیکم السلام مادر

گفتم قبله را اشتباه گرفته ی  آنور است، گفت : ای مادر من که بیسوادم از یکی سئوال کردم گفت این ور است .

با خودم گفت که ای بی خبر! این پیرزن عارف سیرت است و تو مشتاق صورت

ادامه مطلب...

من پاسدارم ، عاشق ولایت، فدایی رهبر سبزی لباسم را از سرخی خون شهیدان گرفته ام من عاشق شهادتم ، من یک پاسدارم.

من پاسدارم ، پاسدار انقلاب ، پاسدار این مرز و بوم تا انتهای افق ، سربازی برای نهضت جهانی اسلام .

ادامه مطلب...

در این سالها که به مدینه مشرف شدم هرگاه حالی خوبی پیدا می کردم به کنار ملجاء شریف نبوی می آمدم و مناجات شعبانیه را زمزمه می کردم در صحن حیاط جایی بود که بیشتر از هرجای دیگر این مناجات گونه هایم را تر می کرد و من در حیرت ماجرا بودم تا امسال درکش کردم.

از باب السلام به سمت جنت بقیع که بروی ستون دوم موقعیت مکانی منزل سییدالشهداء در جوار روضه نبوی است . از گذشته ها در گوشم هست که شرف المکان بالمکین و این راز اشکهای مناجات شعبانیه بود.

سالها از فروپاشی نظام های فاشیسم و نازیسم در جهان پیش از جنگ جهانی دوم می گذرد و عرصه ای که در آن جولانگاه دو نظام فکری لیبرالیسم آنگلوساکسون و کمونیست الحادی بود با فروپاشی اتحاد جماهیر شوروی از یک سو و سقوط اقتصادی نظام لیبرالیستی در مهد تولداین تفکر، جهان سرگردان به دنبال انتخاب و جایگزین نمودن ایدئولوژی نوینی، سازگار با تمام نیازهای فردی و اجتماعی به سر می برد .

با به ثمره نشستن تمام تلاش انبیاء الهی و ائمه معصومین علیم السلام و زعمای شیعه در عصر غیبت کبری و تجلی آن در حاکمیت الله بر کره خاکی و در سرزمین شیعیان پارسی، روزنه های امید، خبر از تجلی ظهور و سیطره حاکمیت الهی بر تمام کره خاکی می دهد .

  ادامه مطلب...

امیر مومنان علی السلام در خطبه 27 نهج البلاغه چنین فرموده اند:

به من خبر رسیده که مردی از لشکر شام به خانه زنی مسلمان و زنی غیر مسلمان که در  سایه حکومت اسلام بوده وارد شده و خلخال و دستبند و گردبند و گوشواره‌های آن‌ها را  به غارت برده در حالی‌که هیچ وسیله‌ای برای دفاع جز گریه و التماس کردن نداشته‌اند  . لشکریان شام با غنیمت فراوان رفتند بدون اینکه حتی یک نفر آنان زخمی بردارد و یا  قطرة خونی از او ریخته شود. اگر برای این حادثة تلخ، مسلمانی از روی تاسف بمیرد  ملامت نخواهد شد و از نظر من سزاوار است.

سوالم اینجاست که آیا دستگاه های ناظر بر عمره خوابند و یا خود را به خواب زده اند و ولنگاری بعضی از دختران و زنان را در سرزمین نزول وحی نمی بینند.

  ادامه مطلب...