ثائر

پیرزن غرق در احساس بود ، جلو رفتم سلام کردم . با لهجه سبزواری غلیظ گفت: علیکم السلام مادر

گفتم قبله را اشتباه گرفته ی  آنور است، گفت : ای مادر من که بیسوادم از یکی سئوال کردم گفت این ور است .

با خودم گفت که ای بی خبر! این پیرزن عارف سیرت است و تو مشتاق صورت

ادامه مطلب...

در این سالها که به مدینه مشرف شدم هرگاه حالی خوبی پیدا می کردم به کنار ملجاء شریف نبوی می آمدم و مناجات شعبانیه را زمزمه می کردم در صحن حیاط جایی بود که بیشتر از هرجای دیگر این مناجات گونه هایم را تر می کرد و من در حیرت ماجرا بودم تا امسال درکش کردم.

از باب السلام به سمت جنت بقیع که بروی ستون دوم موقعیت مکانی منزل سییدالشهداء در جوار روضه نبوی است . از گذشته ها در گوشم هست که شرف المکان بالمکین و این راز اشکهای مناجات شعبانیه بود.

چشمانم به ویزور دوربین گره خورده و نمی خواهد جز آنچه که در این قاب می بیند را با هزار قاب آنسوی دریچه لنز عوض کند.

سالها از انس من و ویزور دوربین می گذرد و در این سالهای پر مشغله چیزهایی دیده ام که جز اهل راز را نمی توان از آن معنا آگاه کرد.

چیزی که در این سال ها از استادم یاد گرفته ام اینست که جز با وضو به این ماشین دست نزنی و نگاه خود را از دریچه دل که آنهم می بایست غرق در انوار الهی شده باشد به قاب نمایشگر بدوزی .آنوقت چیزی در این قاب می بینی که دیگران از دیدن آن عاجرند و تو عاجز در بیان کلام می شوی و تنها اگر اخلاص در عملت متبلور باشد می توانی به حکم رسولان از سرچشمه حکمت برای آدمیان سوغاتی سفرت را برای چندی میزبان چشمان منتظران عدالت گردانی.

ادامه مطلب...