در انتهای دهه 60 شمسی بنابر آنچه که بانیان آن می گویند به دلیل تحریم ها ، جنگ همه جانبه و عدم کفایت در مدیریت اقتصادی و نبود دانش اسنفاده از مدیریت منابع انسانی سیاستی در ایران به اجرا درآمد که آرزوی چشم آبیان آن سوی مرزهای این گستره خاکی بود . سیاستی که در ابتدا با ظاهری منطقی و مصلحت جویانه در جستجوی تنظیم خانواده بود که با شدت گرفتن این اندیشه و کمک های بی دریغ سازمانها بین المللی به روند اجرایی این حرکت باعث کاهش رشد جمعیت در بازه کمتر از دو دهه و پیری و کهنسالی در بازه دو دهه آینده به دنبال خواهد داشت .
