عشق می گفت چه راه زیبایی و چه ترنمی بهشتی در این ارض خاکی به گوش می رسد .
عقل تایید کرد و گفت راه زیبایی است اما در دیگر راه غولان سد ملائک شده اند و قصد براندازی حکومت خوبان دارند .بیا به دیگر راه برویم.عشق که تازه راه خود را پیدا کرده بود سرش را به زیر انداخت و به راه افتاد و عقل این وابسته عشق را به دنبالش کشاند ؛در طول مسیر عقل به هر جمادی متوصل می شد تا از رفتن باز بماند ولی آنچه می خواست نشد....
*********************
عقل زایچه دل است و دل اگر آیینه خدا باشد زایچه اش جز عشق نمی شود و عقل و عشق تنها در وجود خدا معنا می شود و غیر این کفارت دنیاست.
عقل می گوید برو اما عشق می گوید که خدا تورا باعشق آفرید و عشق فریاد می دارد خدای من خدای واحدی است که جز او خدایی نیست
و خدا اینچنین عقل و عشق را آفرید تا انسان و وجود او ، در میان حیرت این دو چنان معنا شود که انسان به مدد عشق و توسل عقل سر به راه خدا نهد و در قربانگاه ،سر را فدای حضرت دوست نماید.
********************
خدای من چشم بر کرمت نهادم تا در ابتلائات دنیا ، در کشاکش عقل وعشق ، سر به آستان توفدا نمایم و بر وصل توقریب گردم که تو نیز عاشق این هستی که بندگانت را اینچنین ببینی .هو الجمیل و یحب الجمال
خدایا ما را در حیرت عقل و عشق معنا کن و ما را به قافله 63 هجری ملحق نما که ما نیز خورشید را دوست داریم و سرهایمان به عشق او به پرواز در خواهد آمد.ان شاءالله
