ثائر

بد حکایتیه میون کسی که خود را عاشق بدونه و زمانه ای که آن را به این نام ندونه اصلا چه ربطی داره که کسی بدونه یا ندونه مهم اونه که دلدار بدونه که می دونه و بس .پس زبان گلایه و شکایت به کدوم سو نق می خوره و چطوری که به دنبال گوشی مفت می گرده تا حرفای صدتا یه غاز تو آن فرو کنه  حالا بیچاره اون کسی که صاحب این گوشاست که اگر بخواد تو صندوقچه دلش نگاه داره مثل یه بمب ساعتی چند ساعته می ترکه و سنگ صبورش هوا می شه پس مجبوره که گوش دیگر رو دروازه کنه و ظاهری مانند عاقلان به خود بگیره تا از تیر و ترکش عوالم مصون باشند الخ

کاش می شد برا همیشه زیپ این دهنو کشید و به کسی حرفی نزد تا شاید این حرفای بی ارزش تو صدف دلش به یک مروارید تبدیل بشه برا روز وصال که اونو به رنگ سرخ به اونی که اسیرشه هدیه کنه .وای کی میشه که اون جمال زیباشو ببینه ولی حیف که اون زبان سبز سر سرخشو هوا می کنه ولی بسته نمیشه از دست این زبان . حالا خدا نکنه دو روز دنیا بر وفق مرادش نچرخه و مرادش حلقه به گوش برای اطاعت اوامر ملوکانه دم در زانو زده حاضر نباشه وای که چه میشه بالا و پایین ، چپ و راست ،کوچیک و بزرگ همه و همه را با دو قورتونیم اخم نگاه می کنه که چی ؟ هیچی !آقا به تیرچ قباشون برخورده که حالا یه ذره روزگار فشار اورده ! از دست این آدم که نه خودش می فهمه و نه کسی حال مسخره اش رو میتونه درمان کنه. حالا !

هی بهش می گم بابا اینا همش رحمته ، اینا همش لطفه ولی انگار .... می فهمه و یه چند روزی آروم میشه باز نقطه سر خط .

ما که نمی فهمیمم چشه ، چه دردشه شما ها براش دعا کنید