تو به وقت خنده ات چونان زمن دل می بری
می رود پیری زیادم تند تند یاد جوانی می کنم
تا که چشمم بر دو چشم چشمه آرامش است
مثل مولانا غزل خوان و سماعی می کنم
درباره
مستند ساز شیعه ایرانی
نمک سفره ارباب اسیری دارد چه کنم بر سر این سفره بزرگم کردن پدرم زد مرا وقف اباعبدالله مادرم داد به من شیر به طعم روضه چه کنم وقف حسینم شده کارم گریه شب و روزم همه شد هم عبای عمه